• فلاپی درایو

• هارد درایو

• CD-ROM
  درایو

معمولا" هر یک از دستگاه های
فوق از طریق یک واسط ( اینترفیس ) با نا م  IDE )  Integrated Drive
Electronics) به کامپیوتر متصل می گردند.اینترفیس 
IDE یک روش استاندارد برای اتصال ( ارتباط)
یک دستگاه ذخیره سازی به کامپیوتر است .شکل زیر
هارد را بمراه برد
کنترلی مربوطه در کنار یکدیکر نشان می دهد.

نحوه شکل گیری
IDE
IDE
با هدف استاندارد کردن استفاده از هارد ( هارد درایو ) در کامپیوترها 
ایجاد شده  است . نکته مهم در رابطه با IDE 
تلفیق( در کنار هم قرار دادن )  هارد ( هارد ، درایو ) و کنترل
کننده با یکدیگر است . کنترل کننده یک برد الکترونیکی بهمراه مجموعه ای
از تراشه ها است که نحوه ذخیره و بازیابی اطلاعات بر روی هارد دیسک را
مشخص می نماید. اغلب کنترل کننده ها دارای حافظه اختصاصی خود بوده که
از آن بعنوان یک بافر و در جهت افزایش کارآئی عملکرد هارد دیسک استفاده
می گردد. قبل از مطرح شدن
IDE ، کنترل کننده ها و هارد دیسک ها
از یکدیگر جدا بودند. در چنین مواردی همواره این احتمال وجود داشت که
کنترل کننده تولیده شده توسط یک شرکت با هارد دیسک تولیده شده توسط
شرکت دیگر، با یکدیگر مطابقت نداشته و قادر به کار در کنار یکدیگر
نباشند! وجود فاصله بین کنترل کننده و هارد خود عاملی برای کاهش کیفیت
سیگنال مربوطه  بوده که اثرات مستقیمی را در رابطه با کارآئی هارد
دیسک بدنبال داشت .
شرکت IBM
در سال 1984 کامپیوترهای شخصی AT را با
ویژگی های منحصر بفرد در معماری بکار گرفته شده عرضه نمود. در معماری
فوق از مجموعه ای اسلات برای افزایش کارت های سخت افزاری  از نوع
ISA)Industry Standard Architecture)
استفاده بعمل  آمد. گذرگاه (BUS) جدید
قادر به ارسال داده بصورت شانزده بیت در هر لحظه بود.( گذرگاه های
اولیه ISA  قادر به ارسال داده بصورت
هشت بیت در هر لحظه بودند) در معماری ارائه شده توسط شرکت
IBM برای اولین بار از ترکیب درایو / کنترل
کننده استفاده گردید. یک کابل، درایو/ کنترل کننده را به یک کارت
ISA که به کامپیوتر متصل بود ، ارتباط می
داد. تکنولوژی فوق را می توان نقطه شروع اینترفیس های
ATA )AT Attachment
) در نظر گرفت .
در سال 1986 ، شرکت کامپک
درایوهای IDE را معرفی نمود. ایده درایوهای
فوق از استاندارد ATA شرکت
IBM بود. پس از مدت زمان کوتاهی  سایر
شرکت های تولید کننده تجهیزات کامپیوتری نیز درایوهای
IDE را عرضه کردند. بتدریج تکتولوژی
IDE رایج و اغلب تولیدکنندگان برای تولید
درایو / کنترل کننده از استاندارد فوق تبعیت کردند. شکل زیر یک کنترل
کننده را نشان می دهد.

کنترل کننده ها،
درایوها ،
آداپتورهای میزبان
اغلب بردهای اصلی (MotherBoard) بهمراه یک اینترفیس
IDE عرضه می شوند. اینترفیس فوق را کنترل
کننده IDE نیز می نامند.اینترفیس در خقیقت
یک آداپتور میزبان ( Host Adapter) است .
این بدان معنی است که آداپتور فوق شرایطی را فراهم می نماید که یک دستگاه
به یک کامپیوتر ( میزبان ) متصل گردد. کنترل کننده بر روی بردی قرار
دارد که به هارد متصل است .
در ابتدا هدف از طراحی اینترفیس
IDE ، اتصال یک هارد به کامپیوتر بود ولی
بتدریج بعنوان یک اینرفیس جامع و کامل برای اتصال دستگاه های دیگر نظیر
: فلاپی و CD-ROM نیز مورد توجه و استفاده
قرار گرفت .

کابل
دستگاه های
IDE از یک کابل ریبونی برای ارتباط با
یکدیکر استفاده می نمایند. در این نوع کابل نمام سیم های مورد نظر
بصورت تخت و در کنار یکدیگر قرار می گیرند. این نوع ریبون ها دارای 40
و یا 80 سیم می باشند. ابتدا و انتهای کابل های فوق از یک کانکتور خاص
استفاده می گردد. در فسمت  میانی کابل فوق از یک کانکتور دیگر نیز
استفاده می گردد . مجموع طول کابل فوق نمی تواند از 18 اینچ ( 46
سانتیمتر) بیشتر باشد.فاصله بین اولین کانکتور ( یک سر کابل ) و
کانکتور دوم ( میانی ) حداکثر 12 اینج و فاصله دومین کانکتور تا
کانکتور سوم ( سر دیگر کابل ) حداکثر 6 اینچ است .  رعایت فواصل
فوق ، پیوستگی سیگنال را بدنبال خواهد داشت . سه کانکتور فوق دارای رنگ
های متمایزی بوده و به دستگاه های خاصی متصل خواهند شد.

• کانکتور آبی برای اتصال به
  برد
  اصلی

• کانکتور مشکی برای اتصال به
  درایو اولیه (Master)

• کانکتور خاکستری برای اتصال به
  درایو ثانویه (Slave)

در یک طرف کابل فوق یک نوار
وجود دارد. نوار فوق اعلام می کند که سیم موجود در آن سمت ، به پین شماره
یک متصل است . سیم شماره 20 به جائی متصل نخواهد بود.( در محل فوق پینی
وجود ندارد) از محل پین فوق برای اطمینان از اتصال کابل به درایو مورد
نظر استفاده می گردد. شکل زیر یک کانکتور کابل IDE
را نشان می دهد.

 نوشته شده توسط وحید قویدل در چهارشنبه 86/10/5 و ساعت 11:36 عصر | نظرات دیگران()